ეს ცოლიცა და ქმარიც იმდენად ღატაკები და წუწურაქები იყვნენ, რომ სასტუმროს ფულსაც არ იხდიდნენ, წყლის სამმართველოს უფროსს თვეში ხუთ ამერიკულ დოლარს უკუჭავდნენ და ამ საქვაბეში ცხოვრობდნენ. თურმე ამბობდნენ, სამშობლოში დაბრუნების შემდეგ სახლს ვიყიდით და სიცოცხლის ბოლომდე აღარ ვიმუშავებთო. ყუთებში თურქეთში იაფად ნაყიდ ტყავეულს ინახავდნენ, რომელსაც თბილისში დაბრუნების შემდეგ სარფიანად გაყიდნენ. მიუხედავად იმისა, რომ უკვე ორჯერ იყვნენ დეპორტირებულები, „თავიანთ” საქვაბეში დაბრუნებას რაღაც მანქანებით მაინც ახერებდნენ. ამგვარი წურბელები, რომელთა მოშორებას მექრთამე პოლიცია ვერ ახერხებდა, ყარსში სამხედრო ხელისუფლებას უნდა მოესპო” – წერს ფამუქი. სამწუხაროდ, ეს არის ჩვენი თანამემამულეების სავალალო რეალობა, რომელიც თურქმა მწერალმა აღწერა და მისეულ მართალ და არა მრუდე სარკეში ჩვენც ჩაგვახედა.ამის შემდეგ, გასაკვირიც არაა, რომ ფამუქი საქართველოში, როგორც თავად თქვა, საკმად გვიან, 62 წლის ასაკში ჩამოვიდა.
თურქი მწერალი ქართველებს წურბელებად, ღატაკებად და ბოზებად მოიხსენიებს !
ეს ცოლიცა და ქმარიც იმდენად ღატაკები და წუწურაქები იყვნენ, რომ სასტუმროს ფულსაც არ იხდიდნენ, წყლის სამმართველოს უფროსს თვეში ხუთ ამერიკულ დოლარს უკუჭავდნენ და ამ საქვაბეში ცხოვრობდნენ. თურმე ამბობდნენ, სამშობლოში დაბრუნების შემდეგ სახლს ვიყიდით და სიცოცხლის ბოლომდე აღარ ვიმუშავებთო. ყუთებში თურქეთში იაფად ნაყიდ ტყავეულს ინახავდნენ, რომელსაც თბილისში დაბრუნების შემდეგ სარფიანად გაყიდნენ. მიუხედავად იმისა, რომ უკვე ორჯერ იყვნენ დეპორტირებულები, „თავიანთ” საქვაბეში დაბრუნებას რაღაც მანქანებით მაინც ახერებდნენ. ამგვარი წურბელები, რომელთა მოშორებას მექრთამე პოლიცია ვერ ახერხებდა, ყარსში სამხედრო ხელისუფლებას უნდა მოესპო” – წერს ფამუქი. სამწუხაროდ, ეს არის ჩვენი თანამემამულეების სავალალო რეალობა, რომელიც თურქმა მწერალმა აღწერა და მისეულ მართალ და არა მრუდე სარკეში ჩვენც ჩაგვახედა.ამის შემდეგ, გასაკვირიც არაა, რომ ფამუქი საქართველოში, როგორც თავად თქვა, საკმად გვიან, 62 წლის ასაკში ჩამოვიდა.