მაგიდასთან მხიარულება სუფევდა, წარმოითქვა სადღეგრძელოები (...)სადილის შემდეგ ვლადიმერ პუტინმა კონდოლიზა რაისი მისაღებ ოთახში პრივატული საუბრისთვის მიიწვია. მათ მე და რუსეთის საგარეო საქმეთა მინისტრი სერგეი ლავროვი შევუერთდით. ბუხრის წინ დავსხედით. პუტინი და რაისი პირდაპირ საქმეზე გადავიდნენ. სახელმწიფო მდივანმა რამდენიმე კითხვა დაუსვა ვლადიმერ პუტინს მსოფლიო სავაჭრო ორგანიზაციაში რუსეთის გაწევრების მიზნით მიმდინარე მოლაპარაკების შესახებ (...)რუსეთის პრეზიდენტის განწყობა მკვეთრად შეიცვალა, როცა აშშ-ის სახელმწიფო მდივანმა საქართველოზე ლაპარაკი დაიწყო და რუსეთს მოუწოდა არ დაუშვას კონფლიქტის ესკალაცია საქართველოს პრეზიდენტთან მიხეილ სააკაშვილთან, აფხაზეთისა და "სამხრეთ ოსეთის" სტატუსის საკითხთან დაკავშირებით....
- მიხეილ სააკაშვილი შეერთებული შტატების მარიონეტია, - თქვა ვლადიმერ პუტინმა, - დაანებეთ თავი, ნუ აწვალებთ "ძაფებით", სანამ რაიმე უბედურება არ მომხდარა... ახლა მე ერთ რაღაცას გეტყვით, რაც იქ მსხდომებმაც კი არ იციან (მან ხელით სასადილო დარბაზის კარზე მიანიშნა): თუ საქართველო ოსეთში სისხლისღვრას მოაწყობს, მე იძულებული ვიქნები სამხრეთ ოსეთისა და აფხაზეთის დამოუკიდებლობა ვაღიარო და მას [საქართველოს] ძალითვე ვუპასუხო. (...)
დაძაბული სიტუაცია თანდათან განიმუხტა და ფეხზე მდგარი ვლადიმერ პუტინი და კონდოლიზა რაისი ისევ დასხდნენ. რუსეთის პრეზიდენტი ისევ გაღიზიანებული ჩანდა, თუმცა მან შედარებით მშვიდად დაასრულა: "ჩვენ ამ საკითხზე მარადიულად შეგვეძლო ლაპარაკი, მაგრამ მე მინდა, რომ თქვენ ერთი რამ გაიგოთ: თუ მიხეილ სააკაშვილი რაიმეს განიზრახავს, ჩვენ მას სწრაფად შევაწყვეტინებთ".
ამ განცხადების შემდეგ ვლადიმერ პუტინმა მობოდიშებით თქვა, რომ სასადილო ოთახში გავალ, მედღეობეებს და სტუმრებს გავაცილებ, დავემშვიდობებიო. მოგვიანებით მან ესტაფეტა სერგეი ივანოვს გადასცა, რომელიც შეეცადა კიდევ ერთხელ განემარტა ჩვენთვის ვლადიმერ პუტინის სიგნალის მნიშვნელობა საქართველოსთან მიმართებით. თუმცა ამის აუცილებლობა აღარ იყო. პუტინის საომარმა განწყობამ ჩვენზე შთაბეჭდილება მოახდინა - რუსეთი უკვე ის რუსეთი აღარ იყო, რომელიც მე ათი წლის წინ ვნახე - ორივე ბეჭზე წაქცეული, სტრატეგიულად დაკნინებულ-დასუსტებული. ნავთობის მაღალი ფასებით მომძლავრებულ კრემლს ასეთ მდგომარეობაში ყოფნა აღარ სურდა, მოსკოვი 15 წლის განმავლობაში ინახავდა გულში წყენას. რუსეთი დარწმუნებული იყო, რომ ამერიკამ ისარგებლა მისი ისტორიული სისუსტით, საკუთარი ინტერესების სასარგებლოდ და ახლა მოსკოვს ფეხზე წამოდგომის ნებას არ აძლევს. ვლადიმერ პუტინს უნდოდა ეჩვენებინა, რომ მან ისევ გადააქცია რუსეთი ძლიერ სახელმწიფოდ და ჩვენ მისთვის ანგარიში უნდა გაგვეწია".
(წყარო)